El Erfbelasting Het is een van de ‘oudste’ belastingen die in Spanje en in de wereld bestaan. De oorsprong van deze belasting ligt in de oude “Belasting op zakelijke rechten” van kracht sinds het einde van de XNUMXe eeuw. In principe werd de overdracht tijdens leven of door overlijden van onroerend goed of onroerend goed belast, vandaar het woord ‘echt’. 

Tegenwoordig belast deze belasting verwervingen als gevolg van overlijden, schenkingen en verwervingen voortvloeiend uit verzekeringen op het leven van mensen. Deze verwervingen bepalen de “belastbare gebeurtenissen” van de Belastingdienst. 

De belasting is zeer complex, omdat er een algemene regeling voor heel Spanje en een regionale regeling bestaat. In het laatste geval is het degene die de bonussen en belastingtarieven kan bepalen. In de overgrote meerderheid van de gevallen is regionale regelgeving van belang. De complexiteit wordt bepaald door het feit dat er in Spanje 17 autonomieën zijn en dit betekent dat er 17 verschillende regelgevingen zijn. Kijk naar competentie afbakeningsschema. 

Eén van de zaken met algemene regelgeving is de bepaling van de belastingplichtige. Het LISyD onderscheidt vier verwantschapsgroepen:

  • 1 Groep: al die nakomelingen en geadopteerden jonger dan 21 jaar.
  • 2 Groep: nakomelingen en geadopteerden ouder dan 21 jaar, echtgenoten, nakomelingen in opgaande lijn en adoptanten.
  • 3 Groep: broers, ooms en neven.
  • 4 Groep: neven en andere verder weg gelegen verwantschapsgraden.

Criterium: hoe groter de groep, hoe groter de belastingdruk. 

Binnen de successierechtenregelingen op autonoom niveau kunnen we drie groepen of drie verschillende manieren onderscheiden om de belasting te reguleren door de autonomie: 

Een eerste groep bestaat uit die autonomieën, waarbij de belastingregeling sterk lijkt op de algemene regeling. 

Een tweede groep bestaat uit die autonomieën, waarin regionale regulering zeer gunstig is voor de belastingbetaler, en de successierechten onder bepaalde mensen zijn verlaagd of afgeschaft. Zo zijn er bonussen ten gunste van de echtgeno(o)t(e) of nakomelingen (groep 1 en 2). 

Een derde groep bestaat uit die autonomieën, waar regionale regulering schadelijker is dan algemene regulering. 

U ziet een voorbeeld van belastingheffing op basis van de CCAA hier. 

Daarom heeft sterven in de ene of andere gemeenschap een andere prijs. Als u bijvoorbeeld in Asturië overlijdt, houd dan uw portemonnee bij de hand, want uw overlijden zal duur zijn. Aan de andere kant, als je in Madrid sterft, heb je geluk gehad en zal je dood goedkoop zijn. 

Kort gezegd is de successierechten een belasting die:

  • Het te betalen bedrag kan belangrijk zijn en dit wordt sterk beïnvloed door de CCAA waar u woont. 
  • Het is een belasting die alleen natuurlijke personen betalen, geen rechtspersonen.
  • Binnen familieleden betalen degenen die het dichtst bij elkaar staan ​​minder en degenen die het verst verwijderd zijn, betalen meer. In veel autonome regio's betalen echtgenoten en nakomelingen niet of heel weinig.
  • Het is een progressieve belasting: hoe meer u erft, hoe meer u betaalt.
  • Het is een belasting waarbij de bezittingen van de erfgenaam of legataris die de nalatenschap verkrijgt, van invloed kunnen zijn op het nog progressiever maken van het belastingtarief. Met andere woorden: als u erft en rijk bent, betaalt u nog meer.