Europese erfrechtverklaring zaak

El Europese erfrechtverklaring Het is een document dat in de Europese Unie wordt gebruikt om de erkenning en het beheer van grensoverschrijdende erfopvolgingen te vergemakkelijken. Met dit certificaat kunnen Europese burgers hun hoedanigheid van erfgenaam of beheerder van een erfopvolging bewijzen zonder langdurige gerechtelijke procedures te moeten doorlopen in elk van de lidstaten waar de goederen van de overledene zich bevinden.

De Europese erfrechtverklaring wordt geregeld door de Verordening (EU) nr. 650/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 4 juli 2012, met betrekking tot jurisdictie, toepasselijk recht, erkenning en tenuitvoerlegging van resoluties, aanvaarding en tenuitvoerlegging van openbare akten op het gebied van erfopvolging en de totstandkoming van een Europese erfrechtverklaring.

Enkele van de belangrijkste juridische overwegingen met betrekking tot de Europese erfrechtverklaring zijn de volgende:

Concurrentie:

De verordening stelt de regels van gerechtelijke of notariële bevoegdheid vast in artikel 4 en volgende, en bepaalt bovendien welke lidstaat bevoegd is om kennis te nemen van de erfopvolging.

Toepasselijk recht:

De verordening stelt de rechtsregels vast die van toepassing zijn op erfopvolging. Over het algemeen is het recht van toepassing van de lidstaat waar de overledene zijn gewone verblijfplaats had op het moment van zijn overlijden. De overledene kan echter het recht kiezen dat van toepassing is op zijn erfopvolging tijdens leven of wanbetaling, zoals we later in dit bericht zullen zien, met uitzondering van overweging (24) van de bovengenoemde verordening, waar het recht van de staat van herkomst van de overledene van toepassing zou zijn, in het geval dat laatstgenoemde een "nauwe en stabiele" relatie met deze staat had onderhouden.

erkenning:

De Europese erfrechtverklaring is geldig in alle lidstaten van de Europese Unie.

Uitvoering:

Met de Europese erfrechtverklaring kunnen de erfgenamen of beheerders van een erfopvolging optreden op het hele grondgebied van de Europese Unie zonder aanvullende executieprocedures te hoeven doorlopen. Bovendien heeft het geen apostille nodig voor de verspreiding ervan, zoals bepaald in de verordening (EU) 2016/1191 van het Europees Parlement en de Raad van 6 juli 2016.

Kortom, de Europese erfrechtverklaring is een zeer nuttig instrument voor Europese burgers die grensoverschrijdende erfopvolging moeten regelen. Het vereenvoudigt en stroomlijnt het proces, voorkomt dubbel werk en verlaagt zowel de kosten als de beheertijd.

Het volgende is een specifiek geval toevertrouwd aan notaris Bosch-Bages, waarin de overledene tijdens zijn leven niet het op zijn erfopvolging toepasselijke recht heeft gekozen en blijkbaar een nauwe band onderhield met zijn land van herkomst (Frankrijk), waar zijn economische relatie In dat geval vindt het vermogen van de nalatenschap plaats in die staat.

Handelingen:

De zaak gaat over het testament van mevrouw Pinotnoir van Franse nationaliteit die in 2022 in Spanje overleed na 3 jaar in Barcelona te hebben gewoond. Het testament is op holografische wijze opgesteld in een onderhands document in 2011 in Frankrijk; Met de duidelijke bedoeling om erfgenaam van al haar bezittingen aan haar man te geven, hertrouwde de heer J.Walker met wie ze een levende zoon heeft. Opgemerkt moet worden dat ze ook een eerste kind had uit haar eerste huwelijk met meneer Merlot, die haar niet overleeft sinds ze stierf in 2013; Tegelijkertijd moet er rekening mee worden gehouden dat de nalatenschap van de erflater zich op Frans grondgebied bevindt, en terwijl ze nog leefde, in hetzelfde jaar 2011, schonk ze alle bovengenoemde activa aan de heer J. Walker.

Toepasselijk recht:

Het toepasselijke recht voor het betreffende testament is in de regel dat van de gewone verblijfplaats van de erflater zoals bepaald in artikel 21.1 van de verordening (EU nr. 650/2012), maar dit is waar de uitzondering voorzien in artikel 21.2 van Dezelfde verordening die in overeenstemming daarmee moet worden geïnterpreteerd, overweging 24 van Verordening (EU) nr. 650/2012, die de richtlijnen vaststelt voor de interpretatie van de uitzondering, waarbinnen de volgende omstandigheden zich voordoen voor genoemde vaststelling:

Duur en regelmaat van aanwezigheid: er moet rekening worden gehouden met hoe lang de overledene in een lidstaat heeft gewoond en hoe vaak hij in die lidstaat aanwezig is geweest.

Redenen voor de aanwezigheid: Er moet worden geanalyseerd waarom de overledene in een lidstaat aanwezig is geweest. Bijvoorbeeld als u bent verhuisd voor uw werk of een gezinsrelatie.

familiebanden: het is noodzakelijk om de familiebanden van de overledene in een lidstaat te analyseren, zoals de aanwezigheid van een echtgenoot of kinderen.

economische banden: Houd rekening met de economische banden van de overledene met een lidstaat, zoals werk of eigendom van onroerend goed.

sociale banden: Er moet rekening worden gehouden met de sociale banden van de overledene in een lidstaat, zoals deelname aan gemeenschapsactiviteiten of lidmaatschap van sociale organisaties.

Al deze aspecten moeten worden beoordeeld door de notaris, in dit geval wordt gesteld dat mevrouw Pinotnoir eenmaal per maand naar Frankrijk reisde, het ouderdomspensioen werd ontvangen door de Franse staat, vanwege de jaren dat ze als ambtenaar werkte. Daarnaast werden de belastingen in Frankrijk opgebouwd en betaald. Voor al het bovenstaande wordt vastgesteld dat het recht dat op deze zaak van toepassing is, het Franse recht is.

Neem voor vragen over dit onderwerp contact op met atencion@notariaboschbages.com.